çocuklar:
çocuklarımız
yaşamın en güzel heyecanı
ve bitmek bilmez maceranın ilk aşaması
zamanın acımasızca ilerlediği
gelecek kaygılarımızın yerle yeksan olduğu
bugün çok yorgunum
dersim yanıyor
çok sıkıldım havada baya sıcak,
dersim yanıyor
sevgilime ne alsam acaba beğenir
dersim yanıyor
bir düş gördüm
içinde çok güzel çiçeklerin olduğu
bir bahçede geziyorum
içinde bir berrak su akıyor
ilerledikçe görüyorum
oyun oynayan çocukları
Ah Esmeralda!
Karanfil kokulu sevgilim.
Hatırlar mısın notre-dame'nin çingelerini, danslarını izlerdin?
Öyle çocuk gibi meraklı,
yaşlı bir çingene,
ait olduğu yeri yitirmiş bir garip insan
göklerde aradığına rahman
yerde bulamadığına şükür
yolda taşa takılmış
yola gelmez fıtratı
abdal olmuş dolaşmış dağ tepe
bırak şimdi hayatı
uğraşılarını
çıkıp gel yanıma
yalnızlığıma ortak ol istersen
geride kalsın hasretlik
özlem yıldızlar olsun
geçmişten gelen bir ses var
seni çağırıyor
tereddütleri bırak geride
birak aksın hayat
bırak geçip gitsin zaman
İlkbaharın sevinci,
dışarda insanın içini ısıtan sabah güneşi,
telaşlı insan kalabalığı.
Kuşlar, karıncalar bir ahenk içinde çalışıyorlar.
Bende miskinlik, yılgınlık.
her şey;
gülüşünde saklıydı,
sen güldüğünde,
bende gizli duygular dışa vuruyordu.
tuhaf bir etkileşim.
bir muammaydı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!