(Tüm şiirler Antoloji güvencesi altındadır)
Ben Cenneti nideyim... ki Cehenem var iken?
Odunsuz ve Kömürsüz... insan - taşla har iken,
Bu Dünyada yanmışım, orda da yaksa ki ne?
Ha? .. Atakan ki zâten bu aşkınla nar iken.
Cennet bir sükûnet... bir sâkin, bir durağan yer,
İstemeden erilen... bir tembellik yağan yer,
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta