Çaysadık Dostlar Şiiri - Hasan Özünal

Çaysadık Dostlar

Eğilip demlik bir sıcak temasla döktü içini,
Isındı bir anda o zarif, kristal nazenin kule.
Şenlenen kulenin aşk rengi ile şenlendi çini,
Aydınlık sardı etrafı, birden yayıldı hoş bir şule.

Ortamı şenlendirdi nazik bir parmak.
Dairler çizerek kristali şıngırdatarak.
İşi bitince saygı gösterdi çiniye kapanarak,
Beklediler sabırla tiryakiden bir buse.

Demini bulmuş iksir yayıldı dile damağa,
Mecali kalmadı teşrife müsaade almaya,
İlk yudumda hoş bir izle başladı yuvarlanmaya,
Cana can kattı dost çayı, oldu bir efsane.

Kapkara nevaleden oluşan bu muhabbet kanı,
Kafdağı'ndan gelen bir şevkle sardı bu canı,
Her yudumda bir farklı masal kapladı her yanı,
Sıradan bir konuşma döndü kutsal bir ritüele.

Hasan ÖZÜNAL
KARAMAN