şimdi ne çabuk geçiyor yıllar, önceleri yani sen özelleşmeden, ben ömrümün baharındayken
sanki bir yıl gibi uzun gelirdi her gün
ne iş biterdi, ne telaş, ne de yetişme heyecanı eve, ocağa çoluk çocuğa
bol kahkaha olurdu yemek masasında
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla