Çayım ve ben Şiiri - Hatice Ak

şimdi ne çabuk geçiyor yıllar, önceleri yani sen özelleşmeden, ben ömrümün baharındayken
sanki bir yıl gibi uzun gelirdi her gün

ne iş biterdi, ne telaş, ne de yetişme heyecanı eve, ocağa çoluk çocuğa
bol kahkaha olurdu yemek masasında
genellikle de her ay açık veren bütçe

defter kalem parası, çocukların kundurası
kışa odun, kömür, kilerin boş rafları
tamtakır buzdolabı
tek fazla veren kalem, sevgi şefkat ve neşe idi

çayım ve ben her akşam
sessizliğe bir selam çakıyoruz
hatta tartışıyoruz ara sıra
ya eski kalite oluyor sorun ya da dem
sonunda sulh oluyoruz ikimiz de
medet umarak nostaljiden
ve uykuya dalıyoruz
sahi siz çayınızı kaç şekerli alıyordunuz

artık her şey yer değiştirdi
günler pek çabuk geçiyor
çaylar yalnız ve şekersiz içiliyor
tuzluklar masalardan sürgün
gülüşler firarda, böyleyse yaşamak yaşayıp gidiyoruz işte

29 Nisan 2021-haticeak