Çatlamış Dudağın Sevgi Pınarı

Çatlamış dudağın sevgi pınarı
Bir ömür tüketmiş koca çınarı
Mehtabın şavkında sahil kenarı
Dilinde bal şeker söz mü kalırdı

Gönlümde taşıdım güzel hisleri
Başıma iş açtı sevda işleri
Zehmeri ayında yakan kışları
Yaz günü buz tutan elim darıldı

Üzerse insanı sevdiği üzer
Yalancı dünyanın derdini bezer
Döşümün üstünde bir meczup gezer
Hırsından tepinir huzur bulurdu

Bağ şen olmaz dalı bülbülsüz ise
Seherde gül kokmaz kurumuş gülse
Kıymete haiz mi bağbanda bilse
Dalında solmayan gonca açardı