Turgay Delibalta - Çarşaf Duvar (Öykü) Ş ...

Yüz yıllara tanıklık etmiş Kars yıllarca soğuk ve sıcağa okşanırmışçasına yanıt vermiş hala ayakta, okşanmanın erincini yaşıyor.
Hava kararmak üzere yağmur yeni dindi. Ortalık sessizlik içinde. Ne gece ne de gündüz, iki zaman arasında sıkışmış gün doğuramıyor. Doğa en zor sancılarında gündüz gitmemek üzere direniyor, gece, kendi dinginliğinin erincini yaşıyor. Küçük pencerelerden sızan ışıklar elindeki gazeteyi okumasına yetmiyor. Gazetedeki yazıları okuyamamanın verdiği sıkıntıdan daha çok beklediği arkadaşının gelmemesi onu meraklandırıyor.
Cemil, gözlerden ırak, kapıyı görebileceği bir yere oturdu. Her kapı açıldığında kapıya baktı. Kapı açıldı içeri bir genç kız girdi. Pek oralarda görünmeyen tiplerden, bakımlı ve güzel genç kız pastanenin içindekileri tek tek süzdü ve elinde Tercüman Gazetesi olan Cemil’in yanına giderek kimliğini uzattı. Cemil gelen kıza şaşkın şaşkın bakıp “Gel otur, hoş geldin” Dedi. Genç kız kendini tanıttı. “Ben Seher.” Seher’in yüzüne bakmadan: “Ben de Cemil”. Delikanlı şaşkınlığını daha üzerinden atmadan garson iki çay getirdi. Tanışma bittikten sonra çaylar içildi. Cemil genç kızı kalacağı yere götürmek üzere yola çıktılar.
Kars kalesi yüz yıllardır ondan fazla ayrı kültürden insanları bir arada konuk etmenin erincinde, kibirli ve suskun…
Kars, her kent gibi ana arterlerinde kaynıyor. Bütün geç kalmışlıklarla sevişiyor gibi gençler. Bir grup genç yürüyüş kolunda“Defol Amerika! , Defol Altıncı Filo! ” seslerini yükseltiyorlar sokaklarda.
Kent merkezi genellikle iki üç katlı yapılardan oluşmuş, geçmiş yılların özelliklerini barındırıyor. Merkezinden ırak mahallerine gittikçe kentin cariyelikleri gibi yeni yapılan gecekondular karşılar sizi.
Ruslardan kalma iki üçü katlı binalar geride kaldıkça kent mimarisinde bozulmaya doğru yürüyorsunuz. Merkezde burun direğinizi kıran kömür kokusu, gecekondularda yanan tezek kokularına bırakıyor yerini. Kent merkezi padişah odaları, gecekondular ise cariyelik ve odalıklar olarak sevişmelerinde.