Çaresizlik, insan ruhunun en derin köşelerine sinmiş, hiçbir çıkışın olmadığına inanılan o karanlık duygudur. Bazen dünyanın tüm ağırlığı omuzlarına yüklenmiş gibi hissedersin; her adımında daha da dibe çekildiğini, nefes almanın bile güçleştiğini fark edersin. Her şey suskun bir çaresizlik içinde yankılanır, sanki seni anlamayan bir evrenin ortasında tek başına kalmışsındır.
Çaresizlik, yalnızca bir sonuç değil, bir sürecin içinde kaybolmuşluğun ifadesidir. Bir noktada elinden geleni yapmış, her yolu denemiş, ama sonunda kaderin sert duvarlarına çarparak geri çekilmek zorunda kalmışsındır. Ellerine baktığında, onca çabanın boşuna olduğunu görmenin verdiği bir acı vardır. İnsan, zamanla kendi varoluşunun sınırlı gücünü fark eder; işte o an, çaresizlik soğuk bir rüzgar gibi içine işler.
Zaman, bu duygunun en büyük düşmanıdır. Geçip gider, ama her geçen saniye bir diğerinin aynısıymış gibi gelir. Zihninde dönen bin bir düşünce, kalbindeki kasvetli hüzünle birleşir ve seni daha da yalnız hissettirir. Sanki dünya bir adım daha ileri gitmişken sen aynı yerde çakılıp kalmışsın, döngü içinde kaybolmuşsun. Çaresizlikte en acı verici olan şey, çözümün gözünün önünde olsa bile ona ulaşamayacağını bilmek, ya da çözümün aslında hiç var olmadığını hissetmektir.
İnsan ruhu dayanıklıdır, ama çaresizlik onu köşeye sıkıştırır. Umudun ince ipliklerinin birer birer koptuğu, karanlığın ağır bastığı bir anda kalırsın. Bir zamanlar güçlü olan irade, yavaşça zayıflar. Sesini duyurmak istersin ama dünya sessizdir; yardım çığlıkların boşlukta yankılanır, karşılık bulamaz. Bu, insanın en zayıf anıdır: Yeniden kalkma umudunu kaybettiği, yeniden deneme cesaretini bulamadığı o çaresiz an.
Ama belki de çaresizlik, insanın sınırlarını fark etmesi için bir sınavdır. Bazen en karanlık anlarda bile bir ışık belirir. Ancak o ışık, yalnızca bu karanlık duyguyu tam anlamıyla yaşadığında, onun içindeki derinliğe indiğinde görünür hale gelir. Çaresizliğin seni sardığı o anlarda, insan belki de kendi içindeki en derin gücü keşfeder. Yine de, o gücü bulana kadar, çaresizlik insanın üzerine ağır bir örtü gibi kapanır, onu derin bir yalnızlık içinde boğar.
10.07.2023
Ali PakyardımKayıt Tarihi : 16.10.2024 09:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!