İçimdeki çocuk büyüdü. oldu bir ana. sevdamla tuttu sana kafa,
Sendin emeli. senden başkasını inan ki hiç ama hiç gözü görmedi,
Senin dışındakileri gömdü, seninle olmak,seni sevmek istedi,
Secdeye kapandı, tek senin için yakardı tanrıya seni istedi…
Gecenin görkemi değildi onun gözlerini kamaştıran, hayalindi,
Diline gelen her sözcük seni anlattı, mısralarla sana iletti,
Tek derdi vardı sevdiğim yalnız seni onurlandırmaktı niyeti,
Sevdasının ateşiyle ve aşkının ışığı ile aydınlanmaktı seni…
Sana gelen adımlarım ben değil aşkımın çağıltısıydı, gürledi,
İnan sevdiğim aşk acım dünyanın bütün acılarına bile bedeldi,
Karşımda durup ölüden farksız, duygusuz, durmanda etkilemedi,
Getirdin beni çaresizliğin kapısına yinede duygularım bitmedi …
Sevdanın verdiği sarhoşlukla seni beklerim umudum tükenmedi,
Sevmek demek yalnızlık nehrine köprü kurmaksa, kurarım inan ki,
Etrafını aydınlatmak demek,mumun kalınlığı ile ilgili değil ki,
Verdiği alevdi bil yaydığı ışık sanki bir sürü nurlu hareydi…
Umduklarımla değil bana verdiklerinle, bu kalp bilesin yaşamakta,
Sana hiç dokunmasam da benim için tapınak gibisin, gönül tahtımda,
Her ana çocuk karşısında alçak gönüllü, bahçıvan gül karşısında,
Bende senin karşında çaresizim karasevdam, bende senin karşında…
Hasibe kaya
30-04-2008
saat:14.11
Kayıt Tarihi : 28.6.2009 14:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!