Çaresiz Şiiri - Umarsız Adam

Dostlarım, kınamayın beni asla.
Hayal kurmak bedava, nasıl olsa.
Gerçek pahalı ve acı oysa...

Sevmiştim onu, ilk bakışta,
Kelimenin tam anlamıyla.
O eski zaman prenses haliyle,
Eşsiz ve mağrur güzelliğiyle
Çarptı beni, büyüledi
O muzip tebessümüyle...

Artık her gülüşü
Göğsüme saplanan bir hançerdir.
Ya o alaycı bakışlar?
Aşkımın ayakları altında çiğnenişinin habercisi...

Tam da bu zamanlar, bir Temmuz vakti
Kalplerimiz birleşecekti oysa,
Gözlerden ırak, masalsı bir kır evinde
Mutluluğumuzun armonisi sesinde...

...kalbimin sahibi, yüreğimin ateşi,
Gel desem...
Kalmadı gücüm, gel...

Haykıracaktım diz çöküp önünde:
"Sen, ey güzelliğin simgesi,
Yıllardır beklediğim ruh ikizim...
Hayallerimin Prensesi!
Üzüntün üzüntümdür, sevincin sevincim;
Ruhum ruhunda rehin.
Yok artık senden başkası,
Ebediyen seninim:
Seninim, senin!.."

Geçen mart, karlı bir kış günü
“Hastaymış” dediler, “Durumu ciddi...”
Yıkıldım, geceyi dar ettim.
Nasıl dinerdi ki kederim?

Buldum kendimi o köhne evin önünde
Sabahın üçünde, dördünde.
Ne dualar ettim
Tek, ona bir şey olmasın diye...

Yıldızlar şahitlik etti dileğime:
“Siz, ey melekler,
Eşlik edin sevgilime
Düşler ülkesinde.
Koruyun, kollayın onu.
Uzak dursun şeytanlar;
Sevdiğimin huzura ihtiyacı var...

Sen, ey Ay; vefalı arkadaşım,
Geceler... bir yatak ser!
Sen, ey içimi ısıtan Güneş; aleni sırdaşım,
Işınlarını çabuk gönder!
Sen, ey kar; ebedi yoldaşım,
Yansıt yüreğimi yüreğine...
Sevgim ona yeter!

Yeni bir hayata açsın gözlerini,
Yaşama sevinciyle dolsun içi.
Tek bir kez daha göreyim de
Varsın olmasın benim için yüreğinde
Küçük de olsa bir yeri...”

Ah! Nasıl da kaçmıştım aşktan,
Sanki kaçar gibi vebadan.
Terk-i diyar bile eyledim
Yeni şeyler umarak hayattan...

Acıların en büyüğü
Kuşkusuz, sevilenin ölümü.
Ne gelir ardından?

Sevmek, sevilmemekmiş.
Tattım en acısından.
Ne söyleyebilirim ki? Yok bir tesellim.
Suçlamayın onu, kör olan benim.

Kimseye değil, hayata dır sitemim;
Meğer kalbi olan, kalpsiz bir insanı sevmişim... ah!

İşte böyle, dostlarım...
Ümitsiz bir aşkın öyküsüydü anlattığım.
Hayaller, sitemler, dilekler...
Hepsi karıştı birbirine.

Ne kaldı geriye?
Gerçekler:

Hani derler ya, "zamandır çare
Aşk acısı çekenlere..."
Hayır! Olsa olsa zaman
Ölçütüdür acının derinliğinin.

Hiç yok olur mu en derindeki yâre,
Kalpler yok olmadan?..