Çanta Destanı-1 Şiiri - Yusuf Kartoz

Yaşlılıkta zormuş; sormayın ah! gençlik,
Oturmuşum duvara dinleniyorum artık,
Seyrediyorum geleni,geçeni şimdilik,
Beklyeninde yoksa,nefarkeder dedik,
Gelip geçenlerde yabancı değil bildik.

Kızlarımızda hepte alımlı,güzel çekicilik,
Omuzda asılı çanta renkli tiptip deyişik,
Kimisi büyük; kimiside çok büyük komik,
Bazılarıda kendi gibi çantalarda minicik,
İnsanın aklıda geçmişlere gidiyordu artık.

Eskide yaşayan kızların varmı ki şaşırdık,
Mutlaka onlarında tutkuları olmalı,düşledik,
Tarih öncesine kadar gitmeden duraladık,
Eski türklerde ise savaşa katılırlardı,yiğitlik,
İskitlerde hanımlar savaşçıdır,kahramanlık.

İster istemez taş devrinide düşledik artık,
Ozamanın hanımları kürkleriyle daha bişık,
Mutlaka çantalarda kürklerden olmalı dikik,
Mutlaka içleride renk renk taşlarla bezenik,
Kızdırmayın onları,sizlere atabilecekdir atik.

Belgeselde avcı hayvanlar ilğiyle izledik,
Sosyalleşende hepte dişiler avda öndelik,
Hızlı koşup koşup,saldırıyor,avlanıyor atik,
Kimileride sinsi,pusuda bekliyor şimdilik,
Kaçan av önünden geçerken atlıyor çevik.

Erkekler arkadan aheste gelir tembellik,
Onun vazifeside avda son tamamlayıclık,
Dişi kaptı avlarını,partiyi bitirdi şimdilik,
Avın etrafında klanıda boy boy sıradanlık,
İlk erkek,güç sırasıyla sonunda sıra enik.