Cansel Işık Şiirleri - Şair Cansel Işık

Bak; deli oldu huzur, sen çağırmadın,
Buruk bir acıdan fırsat bulup onu hatırlamadın
Ruhunu okşayıp ta derinden kucaklamadın,
Kendini sevmeni bekledi umutla,
Sen onu hesaba almadın.

Sen sevmeye devam et kimleri
Ve hangi gönülleri sevdiğini bilmeyerek ey deli gönül,
Bu dehşet sevdanın yazıldığı
Bu karabahtlı kara sayfalarda karıştı sapla saman
Izdırabımla büyüyen ne manyak sevdaların gelinleri doğdu bak ardımdan.
En manyakları olmasa da zira,

Sen uyu bebeğim,
Baş ucunda okşar saçlarını
Senden ayrı sandığın ellerim.
Her gece sabahlara dek nöbetteyim.
Bir damla aksa alnından,
Silerim seni uyandırmadan,

Yürüyorum yokluğuna doğru...
Çeyreklere az kalan tamlardan kopuyorum.
Kırılmalardan toparlanmaya gidiyorum,
Gururlardan inatlardan arta kalan yazıklara yürüyorum.

Aklın katili çılgınlık damarından kopuyorum,

Artık dinlenmem lazım,
Bedenime aşık toprağım,
Davetiyesini hatırladım,
Ona sadık değilim korkarım.

Hatırladım....

Damlaların suçu yok,
Bir çocuk ağlıyor yüreğimde acıları gizli
Gözlerindeki tebessüm sana bak yalan söyledi,
O büyüyordu,gözleri hep yalanı öğrendi.
Ve bir yalan sevdi,
Doğru zannettiği tek sevgisiydi,

Kaçabilseydi ilk gün kaçardı,

Saklanabilseydi yüreğine değil dağlara saklanırdı.

Dökebilseydi gözyaşlarını,

Bir şeyler var canımı sıkan...
Bir şeyler var beni darmadağın edip yarım metrede vuran...
Ve o bir şeyler ki kontrol altına alamadığım,
Evet evet tüm gücüme karşı koyan...
Bunca zaman tekme tokat girişiyorum acılara,
Onlar bana vuruyor ben onlara.

Durup düşün bir kez;
Her defasında tövbe demiş olsanda,
Bıkma! Ümidini kaybetme!
Hep aynı heyecan ve aynı iyi dileklerle çık bu yollara.
Derin derin bak aynalara,
Gördüğün yalnızlıktan sakın korkma!

Şimdi onsuz ve sonsuz bir korkulardayım,
Sildim usumun derinliklerinden, uzaklara fırlattım.
Kaldım yapayalnız ortalardayım,
Canım dediklerim ve tutunacağım dallardayım.
Ve lakin bir gün kırılası dallardayım.
Aslında kahrolası benliğimle her şeyin farkındayım.