Çankaya Şiiri - Kemal Alkan

Çankaya’yı yazamadım,
Yokuşu dikti, çıkamadım.
Padişahıma söyledim,
Küsmesin, darılmasın kuluna.

Eskiden büyükler,
Altın verirdiler kese ile
Taşlayana nefsini.
Ben taş atmam
Enel Hakk diyene.
Gülü bile esirgerim, merak etme.
Gayrisine, kalemim bakar icabına,
Edep ile hayâ ile.
Kaçırabilirim azıcık, kantarını topuzun
Göz hakkıdır, helâl eyle.

Yanlış anlaşılmasın zinhar,
Vazifemi yaparım sadece.
Yaşatmaktır amacım,
Unutulmuş örf ile ananeyi.
Yoksa az önce doyurdum karnımı
Tıka basa üstelik, kocaman somun,
Bir kelle soğan ile.

Şimdi anımsadım tamam.
Çankaya, en müstesna yeri,
Başşehri Ankara’nın.
Tabii ki benim fakirhaneden sonra.