Canımın En Cananı Şiiri - Ali Oskan

Canımın En Cananı Yüce Sevgili Rabbim;
Senin aşkın en yüce, en kutsal aşk Habibibim.

Tüm hücrelerim tek, tek yandı Senin aşkına,
Kuruldun kalbimdeki en muhteşem tahtına.

Her hücreme bir kalp tak ebed genişliğinde,
Seni öyle seveyim, yok olayım sevginde,

Her hücremde bir kalbim olsa da yetmez Rabbim,
Bilemiyorum Seni nasıl sevsem Habibim.

Öyle çok genişlettin şu köhnemiş kalbimi,
Cennetlere çevirdin yıkılan viranemi,

En minicik sevgiye kapısı kapalıydı,
Nefret duygularıyla dolup boşalmadaydı.

Rabbim Sana hep Senin hamdınla hamdlar olsun,
Senin hamd-u senanla, hamd-u senalar olsun:

İmar olan kalbimde şimdi nice haller var,
Nice sevgi, nice aşk, nice sevgililer var.

Her türlü insanlara, hayvandan bitkilere,
Felekten semeklere, yıldızdan zerrelere,

Sırf Senin tecellindir deyip aldım hepsini,
Doldurdum şu kalbime hepsinin sevgisini.

Sen Güzeller Güzeli, Sen Yüceler Yücesi,
Kimsesizler Kimsesi, Sen Niceler Nicesi,

Bizi kendine götür, Sende yaşat Allah’ım,
Aşkın kalplerimizde daim olsun Cananım…

(21. Eylül. 2004 - İzmir)