(Aşk-ı İlahi -25) Her Şey Sende Var Olacak

Allah’ım!
Bir zamanlar ben sadece,
Senin ilminde var idim,
Ve yalnızca suret idim.
Taayyün-ü evvelden
Taayyün-ü saniye
Batınımı Senden çıkardın,
Zahirimi ise yoktan.

Benim hayatım:
Adeta umum kainata
Tecelli eden ekser Esma-i Hüsnayı
Kendinde gösteren bir cami’
Âyine-i Ehadiyettir.

Tecelli eden Esmalarının
Vahdet, vahidiyet
Ve ehadiyet cilveleri ile
Yokluk perdesi üstüne düşen
Sadece bir gölgeyim.
Tıpkı Hacivat’la Karagöz gibi,
Veya bir su buharı,
Veya bir hava gibiyim.

Demek şimdi ben sadece
Varlığı belli belirsiz
Bir varlığım şu alemde.

Şu halde hakiki manada
Ben Sende de yokum
Ve hiçbir şeyde de yokum,
Fakat Sen her şeyinle
Bende ve her şeyde varsın.

Beni Sende gördürürsen
İşte ancak o zaman ben
Bir ben olurum.

Beni Sende gördürme,
Seni bende gördür daim;
Beni Sende gördürürsen
Kendimi Sen sanırım,
Seni bende gördürürsen
Hiçliğimi bilirim.

Her şey Sendeydi,
Her şey Sendendir,
Her şey Senden geliyor ve
Her şeyde Sen varsın amma,
O her şeyden hiç biri değilsin.

Sen benzersiz birsin, teksin,
Sen Vacibü’l-Vücut’sun,
Vahid, Ehad ve Samedsin.

Her şey Senden geliyor
Yine Sana dönecek.
İşte o zaman gerçekten
Her şey Sende var olacak…

(14. Ekim. 2007. İzmir)