Canımı Yak Şiiri - Yunus Güzel

canımı yak ey hayat!

rüzgara karşı işerken
yüreğine yakalanan bu adam
bir gülü kopardı da dalından,
incitmeden koklayamadı

at onu çıkardığın gökyüzünden
kanatsız bırak...
acıya alışığım dese de inanma
inanma, her acı farklı yakıyor

düşerken bir dal aramaz kibirinden
bir damla yaş süzülmez,
dokunmasalar bile ağlayabilen,
bu adamın gözlerinden...

yak canımı ey hayat!
yak ki, acılarım aksın gözlerimden