Canım İstanbul Şiiri - Hakan Kılıç

Günahım aşkım ve tüm duygularım
Hayata dair bütün bulgularım
Ani çıkışlarım ve vurgularım
Hepsi sende saklı canım İstanbul

Mısralarda sevdiğim yari andım
Aşkın ateşiyle kül olup yandım
Kalbimle sana ve aşka inandım
Aldın benden aklı canım İstanbul

Ne günler gördüm, ne aşklar yaşadım
Gül ve dikeni, birlikte okşadım
Cezam oldu, attığım,her yaş adım
Yanlış da, yasaklı,canım İstanbul

Geçmişe yanışım fayda sağlamaz
Biliyorum,kendi düşen ağlamaz
Gayri bu yürek, artık dayanamaz
Ver, aldığın aklı, canım İstanbul

Ne güzel sözler,söylemiş atalar
İnsan anlıyor olunca hatalar
Ne sözcükler yeter, ne de kıtalar
Mısralar yasaklı canım İstanbul

İnsanların gönlünde bir taht kurdun
Umutla gelindi her yandan yurdun
Suçlu dururken, sen suçsuza vurdun
Kim haksız, kim haklı, canım İstanbul

Saf biri buldunmu,kaz gibi yoldun
Çakal'a bir bağ,dürüste dağ oldun
Kimi için, umut dolu bir yoldun
Garibe, yasaklı canım İstanbul

İnsan bir gün gelir,ve de hatırlar
Der ki, anlatmış geçmişi satırlar
Ve açıklanmayan,o gizli sırlar
Mısralar da saklı canım İstanbul

Herşeye rağmen,yine sevenler mi
Taşı toprağı altın diyenler mi
Yoksa, hayaller ile gelenler mi
Kim haksız,kim haklı,canım İstanbul