Candırma Beg Oyunu Şiiri - Kazım Karagöz

Candırma beg oynardık ilkokul çağlarında,
Misafirliklerde uzun kış akşamlarında.

Kibriti yuvarlardık, dik gelirse candırma,
Düz geldiğindeyse beğ, yan yatma da var amma!

Yan yatarsa suçlusun, karar verilecektir,
Candırma tarafından infaz edilecektir.

Kaç sopa vurulacak onu beğ tayin eder,
İki, beş, altı, neyse candırmaya emreder.

Keser sapı veyahut maşa, değnek, palaska,
İnfaz aletleridir; orda o gün ne varsa.

Candırmaya kalmıştır nasıl vurulacağı,
Sert veyahut yumuşak nasıl acıtacağı.

Eğer ki de daha önce canını yakmışsa,
Empati yapmamış ve icabına bakmışsa,

Artık çekeceği var şimdi sıra ondadır,
Nasılmııış! Demek için, çünkü canı yanandır.

Bilirdi ki candırma o da olabilirdi!
En azından aynısı ona vurabilirdi!

Birkaç saat boyunca oyun devam ederdi,
Birkaç turda sert vurmamayı öğrenirlerdi.

Demek ki bu oyunlar ibret almak içinmiş,
Bizi gerçek hayata hazırlamak içinmiş.

Şimdiki çocukların elinde zımbırtı var,
Gözleri fıldır fıldır oynar sabaha kadar...

Canı vardır nasılsa daha beş, altı tane,
Bombalar şehirleri ölü varır yüz bine...

Canını hiç yakmaz ki bu oyundan ders alsın,
Çok puan yapmak için oyunda dehşet salsın!

Böyle yetişen çocuk bu olanları yapar,
Milyonla öldürecek silahlar yapar... Yapar...

Der bir de ötekine hadi oğlum bunu at!
Falan yerdeki şeyri yık, yak, anasını sat!

O da gider yukardan sallar, atar bombayı!..
Hiroşima, Tokyo'yu, Nagasaki, Bombay!ı...

Düşünmez ki orda bi günah insanlar vardır,
Hiç bir şeyden habersiz bebek olanlar vardır...

Acımaz çünkü onun canı acımamıştır,
Bizim gibi tatbiki oyun oynamamıştır!

Değilse nasıl yapar bir insan böyle şeyi?
Hiç empati yapmaz mı? Düşünmez mi kimseyi?

Bir gün gelip onlar da hadi bir güçlenirse!
Lahananın sap yanı bir gün sana dönerse!..