Cancağızım Şiiri - Gökmen Yılmaz Erdem

Senin görmek istemediğin
O buğulu bakışlı, üzgün süzgün
Halini, akşamları seyrede seyrede
Nice keder ve acıları yudumladım
Mavi akıntın serin kıyısına yanaşarak.

Görmeden edemiyor insan sevgilim
Dudağın kenarına kondurduğu
Şirin mimik ve gözlerinse
Seni anlatmaya yeterli oysa
Neden sonra durulsa da yüreğin…

Ya bana ne demeli sana yaklaştıkça
Sesim yankılanmadı duvarından bir türlü
Üstelik koyu kahverengi kahvem misali
Heva ve hevesin bitmeyen
Şu ıstırabına karşın benliğimle
Savruldum göğsüm kalkıp indikçe.

Farkında olmadığın tavrın
Bir gerçeği bile bile görmezden gelir
Öyle ki başlı başına bir kavga çıkartır bende,
Senin için kendini harap eder
Seni görünce sevgisi gözlerinden ışıldar
Seninle üzülen, seninle sevilen
Bir çehreye kavuşur âdeta.

Diyeceğim gece küçüldükçe küçülür
O günlerden kalma bir uykusuzluk
Üzerine dumandan izler bırakır 'cancağızım'
Yarınlar başka yarınlara bırakırsa eğer.

Aksaray/02 Aralık 2007