Canan Üçer Şiirleri - Şair Canan Üçer

Bu gece
Hüzzam kırıyor
Udun nağmelerini.
Her telimde topal bir kısrak koşuyor........

Alaza düştü tenim

Gizlerin sığındığı
arka bahçesindeyiz düşlerin.
parçalanırken dehlizlerinde,
köstebeğidir
kendinin,
içine zincirlediğin

Geceye kesik düşler yaratırdı
Karanlığa dolanmış yüreği

Bazen tünel altlarında
Bazen kapı aralarında bırakırdı
Seviştiği hikayeleri

Dağılıverdin,
dağıtıverdin.....

Tapınağında gizlediğin çocukluğundu,
infazını vacip kılan.
Konuşurken leş kargaları,

Şimdi laciverde boyamışsındır
gökyüzünü.
Yunuslar geçiyordur, falez açıklarında..
Gümüş rengi sulara
salmışsındır, bakışlarını...

Ne zaman gözlerinde
yıldızlar uyansa,
mezar taşlarındaki yazılar fırlardı
gülümseyişinden,
korkardım.
Sıcaktı, sıcacıktı

Hani bir fon atsam ipekten tenine,
kurumasını beklesem günlerce..
sonra oynasam göğsünde
kahverengi harenle...
renklere bölsem heryerini
terine bir dirhem beziryağı katsam..

Cesedi çürümüş bir ölüydü
.........mezarlıkta boynuma sarılan.
Ne sevdalar parçaladım
.........dehlizlerimde.
Ve kaç çağ atladı
Dehşetli bekleyişim

Tren yolunda oynaştı yosmalar.
Parlayan dudaklarında
çatlak sözlükler vardı.....
Bütün sarhoşlar önlerinde eğildi
yosmaların,
naziktiler...........

Bir yanımın ağrısı göçer sürgün yerlere
tel örgülerde asılı kalmışken benzim.

Söyle baba
geri versin bütün ölümlerimi
ve ezildiğimi