Canan Ereren Şiirleri - Şair Canan Ereren

Gözleri gözlerinin derinliklerinde vurgun yedi
Öldü öldü dirildi güllerin dikenleri yüreğinde kan gölü
Küreklere asıldı karşı kıyıya geçemedi
Güneşin sıcağında yandı Karite Ağacı da serinletmedi.
Gözleri kamaştı silüeti belirsizleşti
Belirginleştirmek istedi

Mavi düşlerim bulutlanırken,
Gözyaşlarım nisan yağmurları,
Uzaktan duysam da kemanın sesini,
Biliyorum gökkuşağını göremeyeceğimi.

Bulutlar yıldızları ararken,

Ben rüzgarım,
Ansızın gelirim,
Önce..
Saçlarınıza dokunur,
Sonra..
Giysilerinizi savurur,

Mavi güneşi görmek istiyor,
Kış bana sabretmeden göremezsin diyor,
Ben deniz mevsimine hasret,
Vapur el sallayan yüzleri arıyor,
Deniz hasret mevsiminde.

Oğlum’a Mert’ime

Analık duygumu sende tattım,
İlk göz ağrım oldun yalnızlığımda arkadaşımdın,
Bununla da kalmayıp beni gelin değil kız annesi yaptın,
Babaannelerinin bir taneleri Berk ve Baran’ımla,

Aynaya baktım güldüm güldü
Ağladım
Ayna ıslandı,hatıralar buğulandı
Yüzümü güldüren anılar sırrında
Yüreğimi ağlatan anılarsa,
Aynanın buğusunda kaldı.

Bilseydin senin için,
Nelerden vazgeçtiğimi,
İçime nasıl hapsettiğimi,
Rüzgar şiddetiyle titrediğimi,
Zaman zaman estiğimi.

Deniz’in sonsuz sevgisi,
Özlemim duygularımın esiri,
Oltalar balıklara yem,
Aldanırsa takılır hayat’ı biter.

Yolcu bekleyen gemi,

Boşluklardan beyaz köpüklere koşuşan martılar,
Süzülüşünüzde bile bir asalet var,
Denizin dalga sesleri seslerinizle yarıştı,
Ortaya tebessüm eden yüzler çıkardı,
İnsanların yüzünde yorgunluktan eser yok.
Ve…

Yollarda izin,
İllerde ismin,
Telefon fihristimde,
Senden eser yok,
Neredesin?
Gölgemde gölgen,