Çanakkale (Abidesi) dir Şiiri - Kamil Çolak

Şehir avuçlarımda uyur nenni
İner yıldızlar tutunur yüreğime
Anaların veda teberrû inci busesi
Yürür şehrin anahtar sesine
Bu şehir anaların veda abidesidir

Geçit yatağında akar gemiler
Burada sular kaç köşeli prizma
Çarşafında dolaşır mahremin eli
Asımın nesli turna seli
Bu şehir asımın hasmının sızı abidesidir

Gurbeti yaşarken gurbetin içinde
Sıcak duyguların sahrasına savruldum
Belinden kuşanmış çatlamış kamış
Şehir sularında pişen mehmedin
Düşmanına geçilmez kahramanlık abidesidir

Tarihin bilmecesi dolanır dillerimde
Esenlik muştusu bebek duygularımda
Savrulur şehir kır çiçeklerine
Maki çalılıklarından zeytin dalına
Sevginin gönül içre barış abidesidir

Diyar diyar kavrulan Anadolu’dan
Avrupa’dan aralanmadan
Seyid on başının yaralanmadan
Sürgünlükten süregenliğine koşan iman erlerinin
Şehadeti tatmanın tarifsiz abidesidir

Katranda yaksan o mazini
Gül koklarım kan kokunu
Ellerinde ben, koynunda şehitler destelenir
Parmaklarım dokunur doksan dokuz yarana
Mehmedin imanının son abidesidir