Çanakkale Şiiri - İsmail Baba

Çanakkale üstünden o kadim vahşetiyle
Hücum etti eşkıya,çelikten dehşetiyle

Haçlı ordusu derler düveli muazzama
Şımarık, kanlı katil,el attı boğazıma

Kibrini pohpohlamış,hadsiz top,tüfek,gemi
Hemen tepeleyecek zannınca milletimi

Güya ki cesametle zemini çökertecek
Sade kaba kuvvetle semayı göçertecek

Nice şehit gaziyle melûn eli kırdık biz
Sahibini Boğaz'a güllelerle gömdük biz.

Davrandık çoluk çocuk dini mübin aşkına
Cüsseli düşmana bak,nasıl döndü şaşkına?

Kefen oldu çok defa al bayrağa sarıldık
Kanadık oluk oluk vatan ile karıldık

Şükür ki tekrar doğduk manay-ı aslimizden
Hürriyete söz aldık evlad ı neslimizden

Asla esaret olmaz mücahede yolunda
İstiklali yükselttik,Çanakkale kolunda

Ölüm,kalım deminde,tarih böyle yazıldı
Eğilmez Türk'ün başı,yeniden anlaşıldı

Şu umde miras bize mazinin süzgecinden
Her avazda duyulsun yaşlısından,gencinden:

"Zalime karşı durmak Hak'kın emri değil mi?
O güzel emri tutmak,Türk'e esas değil mi?"