Cana Şiiri - Ayşe Uçar

cana
yüzümün gül suyu
sinem-i delen gümüşten mızrak
ruha ateş üfleyen bâlâ-yı bülend

yine ah u fizâr elinden hayat
kayıp şehirlerimin altın kilidi
uçurdular aşkı başka diyarlara
sen gideli çağlamaz dereler, öksüz su kuşları
keder keder üstüne harab-ı abad gönül, yıkılır devran
boynu burulur som başakların, kurur susak dağ selvileri
bil ki sen yoksan, sedası da sefası da yok ömrün
ah! tükenir yol dediğin, bugün yok yarınsa geç

ey anber-efşan!
güne gülenim, yelesi aslan, kurt pençelim
mutlu musun uzak zindanların bakir karanlığında
göğüs kemendimin ince sızısı, dal parem
sen gideli hiç dinmez bârâni-riz gözlerim
kanlı sancılı, bedbin hallerimin dili yok ki
söyleşsin dudağım

ey arz-ı cemâl!
bana simsiyah yalnızlığı bahşeden nurdan şule
bitti mi bu hikaye silindi mi hatırat
albasan sevinçlerimi toplayan zaman
söyle kim suçlu kim haklı
bâr-ı girân can altından kalkamam, ölüm de sunsa azrail

ey keman- dâr!
çekme mahşere dek kalbimde kalsın ateşli ok

ey ahu-yi simin!
bak zehirli aşak sardı asumanı
pul pul dökülür arzın incileri
kırılır hakikatın aks-i sadâsı
yer gök inler ağyar elinden

çocuksu düşlerimin katline ferman kılan
gel de iyileşsin aşk çürükleri
ama sen bana aldırma
ölürsem ben öleyim cana…

31-01-2013