Can İrfan Şiirleri - Şair Can İrfan

Zaman terk ediyor işte!
Birlikte olmak istesen de
Koşar adım alsan da aydınlığı
Tutamazsın kayıp giden ay ışığını.
Tutamazsın.
Sen ki başımın belası,

Kimi alsam yanıma.
kiminle gitsem yoluna
al oğluyum,
Söylenecek ne bir selam güzelinden
Ne de en tanınmışı söyleyecek selamı derinden
Cehennem sürüsüyüm

Gecenin karanlığını
Kendi içinde yok eden fecrisadık!
Pürüzsüz ve doğal güzelliğinle
Fasıla,fasıla ıslaklığını gösterirken
Çölün suya hasreti gibi,
Dürüstlüğünle,doğallığınla,içtenliğinle ağlarım.

ah! şu hastalık
okutulsa da hepimize bir kere
gel gör ki;
geçemedik yazılmış tarihin ötesine
gel gör ki;
kurtulamadık zamanın esaretinden öteye

Sıra,sıra yükselen yüce dağlar
Eteklerinizi duman sarmasın
Akarsularınız her zaman akan su olsun.
Havanız olsun,suyunuz olsun,
Her daim olsun
Olsunda mutluluk olsun

Yüreğim
inim, inim inlese
Göz pınarlarım
inceden inceye boşalsa
Bedenim
alevler içinde kavrulsa

Can özümden söz gelmez oldu
Göz önümden canan gitmez oldu
Bu can bu bedenden çıkmaz oldu
Özüne kurban sözüne hasret can...

Yüreğim atar durur

Köyümün yoluna
asılı kaldı kuşlar.
Ecelerim emmilerim kaldı gözlerimde.
Şimdi öcüler şimdi viraneler,
çalakaşık giden bu evler…
Ötleğengiller kurmuşlar

Benim tabut bekliyor cami avlusunda
Duahan tekmeliyor boş
Sende kurudun elinden
Beni de kuruttun hasebinden diye.
Hal böyle işte
Akıttım kurbanlık ruhumun kanını.

Bazen vakit hiç geçmez,
bazense beklemek hiç bitmez;
Anlaşılır ki;
beklemekle gelmeyecek vakit!
Bir neden ki vardır elbet
Bekletecek gelmeyecek