İçimde kopan şeyin adı fırtına değil; adaleti adamlık sanan çeyrek asırlık bir aptalın, ayakkabısının ipine bile yürürken basamayan tek düze sarhoşluğun; kan donduran bir çift göze aldandığı; sükutu esbap bilen bir yaratığım. Can havliyle yaratılmış gibiyim. Bir şeylerim, bir yerlerim eksik gibi hep...
Kan ter içinde gece
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
Devamını Oku
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta