Can Gardaşım Şiiri - Mehmet İslami

Can gardaşım ızdırabım
Nefsî yere seremedim
Bak; demişti yâ Çalabım
Kâmil insan; göremedim

Bir katre su idim kendim
Eşrefi mahlûkat dendim
Sıratta düldüle bindim
Firdevsine varamadım

Hilâfetini büründüm
Âdem-i Havva göründüm
Türlü nefhayla süründüm
Ahd üzere duramadım

Oldum İbrâhim Halîli
Hıfzettim İsmi Celîli
Asiliğimin delili
Kâbil’dirde soramadım

Öküzlerle çiftler sürdüm
Birde Yedi başak gördüm
O kadarda emek verdim
Kemalâta eremedim

Tekbirle daldım deryâya
Venüsten çıktım uzay’a
Güneşe, Yıldıza, Ay’a
Ellerimi süremedim

Firavunlar Haman dahil
Hayâ fukarası câhil
Ebû Süfyân Ebû Cehîl
Defterini düremedim

Hâlifemsin dedi Allâh
Kâinâta henüz vallâh
İlâi kelimetullâh
Mühürünü vuramadım

İSLÂMİ: Kitâb’ım Kur’ân
Kılavuz Mirâç olduran
Mükevvinatı güldüren
Dergâhına giremedim