Can Dostlarıma....(düz yazı)

.........Can Dostlarıma....(düz yazı)
Her şeyden,herkesten önce kendini tanımalı insan.
kendi içinde yolculuklar yapmalı.
Ne istediğini ve neden istediğini,
“Keşke” siz yaşamak için,sabretmeyi bilmeli.

Hedefleri olmalı kesin,içerisinde tutku,heyecan ve inanç taşımalı.
Düşlerine sahip çıkmalı,onları yaşatan içindeki çocuğu öldürmemeli.
Yeri geldiği zaman,çok ama çok istese de,bilmeli VAZGEÇMEYİ
Yaşanan hayatın bir bedeli olduğunun farkına varmalı
Bunu istemeyerek yapmak zorunda kalsa bile,yinede ERDEMli olmalı.
Yaşanılan onca şeylerden gerekli dersleri çıkarıp,kullanmalı yeri geldiğinde
Geçmişine takılmayıp,bugün ve yarınına bakmalı
Yaşamanın gerçekçiliği kadar,kabüllenmeli ölümü de,
İçimizdeki çocuğu öldürmeden,ama taşırmadan yaşatmalı,
Beklemeden,mutlu edilmeyi,bilmeli mutlu olmayı ve etmeyi.

Sahip olduklarının kıymetini,onları kaybetmeden önce bilmeli,
Çevresindeki dar çemberi kırmalı,yeri geldiğinde de girebilmeli riske
Sevgi ve dostluklarda ön yargısız, ve verici olmalı
Şansa,kadere değil,inanmalı kendine
Hayatı,kumandalı bir oyuncak gibi değil,bir KAPTAN gibi yaşamalı,
Kısacası can dostlarım;
yaşarken seyirci gibi değil,
YÖNETMEN gibi olmalı...

Haksız mıyım..?
(Tebessüm sıcaklığın da bir hayat diliyorum...)