Çamura Yatmayacaktın Şiiri - Cuma Ali Çetin

İlk etapta sandım ben seni pamuk...
Taş olup başıma atmayacaktın.
Çelik gibi sağlam dururken yamuk...
Paslı demir gibi batmayacaktın.

Devrik cümleleri laf sanaraktan,
Yalakalığıysa a af sanaraktan
Beni kendin gibi saf sanaraktan...
Pis kaşını bana çatmayacaktın.

Söz verip sonrada vaz geçip, cayıp,
Kalleşlik eylemen değil mi ayıp ?
Onca tuz ekmeği yok gibi sayıp...
Sende derdime dert katmayacaktın.

Hiç yok sanıyordum ben sende ene.
Haksızlığa asla susmaz bu çene.
Dostuz sanıyordum onlarca sene...
Eller satsa da sen satmayacaktın.

Esmesin istemem artık bad’ını,
Gönül defterimden sildim adını !
Dedi kodu denen şeyin adını…
Herkes tatsa da sen tatmayacaktın.

Silinmiş olsa da yüzünde tura...
Dingonun ahırı değildir bura.
Cumali der dostsan mırık çamura…
Hem söz verip hem de yatmayacaktın.

Bad: yel