Camdan Kelebekler Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Gözyaşlarım yine denizi ıslatıyor
Dilimde geçmişin kirli ayak izleri
Dudaklarımda zincirli dilim
Saçlarımda hüzün
Ve ben, gürültüler arasında kulaklarını kapamaya çalışan o masum kız çocuğu
Beynimin raylarında kaybediyorum çocuk masumiyetimi
Aralanırken hicap duvarlarım
Elimden düşüyor oyuncak ayım
Ve ben büyüyorum
Bir gecede, bir acıda.

Şimdi ellerimle dudaklarımı sıkıyorum
Ağır geliyor gelişi güzel olması gereken hayatın gidişinin gölgeleri
Özlem takılıyor boynuma yağlı urgan misali
Ayaklarımda zincirli prangalar
Damla damla dökülüyor yaşlar
Sokağın kaldırımlarını okşuyor ıslak ayak parmaklarım
Kasıklarımda kırlangıç sancısı
Ben ne ara büyüdüm?

Sevdanın yollarında kana bulanan hayallerim kanıyorken dilimle dudağım arasında,
Öfke nöbetleri geçiriyorum hıçkırıklarla,
Acının içinde yine yaralı ben.

Kırık bir kalp var içimde
Kanayan, konuşmayan
Geceye asılı bir fısıltı gibi sessizce takılı kalan,
Zamanın bıraktığı gölgelerden kaçıyorum.

Yarınlarım dikiliyor önüme,
Ellerimden düşüyor camdan kelebeklerim.
Masumiyetin son parçası, gülüşlerim kaygılı
Ve ben büyüyorum dili geçmiş bir zamanda.
Büyüyorum, acı ile mühürlenmiş bir hikâyede.

Şimdi acı oluyor her kelimem
Gözyaşlarımın izi kalıyor yollarda,
Prangalar vuruluyor ayaklarıma,
Her damlada biraz daha eksiliyorum.
Yaşamak acımak mı?
Bilmeden yaşıyorum.
Çocuk gülüşlerimin katili kim, hayat?
Ve ben neden büyüdüm, neden?
25.09.2024 09:06