Cama vuranları gördük hayat yolunda.
Arası bir cam var iki oda.
Oturursun bir odada.
Cama vurulur yan odada.
İşaret dilinde kendince çığır açan.
Sensin bir şey anlamayan.
Yan odaya yol alan.
Dersin: “ Geldim yanına. “
Hakimiz aynı lisana.
Gelmedin yanıma.
Geldim yanına.
Haydi konuşsana.
Pandomime meraklıysan,
Sanatını başka yerde vurgularsan,
O zaman takdir toplasan,
Bu senin için de iyi olur.
Kötü şeyler düşünüp, söylemezler,
Cama vurulup çağırılanlar.
Dilini mi yuttun?
Konuşmayı unuttun?
Eğer öyleyse nasıl buralara düştü yolun?
Cama vurmayla iletişim olmaz.
Cep telefonu var.
Şimdi içinde internet bile var.
Birileri hala neden camda anlatmaya çabalar.
Çabalar.
Ama boşuna çabalar.
Cama doyamadılar.
İletişim için cama vuranlar.
Kayıt Tarihi : 2.3.2016 21:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çalıştığım iş yerinde karşılaştığım bir davranışı anlatmaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!