Yaş 22 falan,
Özellikle karşı cenahtan insanlar,
15, 20 yaş büyük insanlar,
“ Çocuk “ derler.
“ Ne çocuğu “ diye gezinen ben.
Yaş otuz beş.
10, 15 yaş küçüğe çocuk diyen ben.
“ 2007’de şöyleydim. “ diyen ben.
“ Vay be… “ diyen onlar.
Öğrendim.
Demek ki böyle oluyormuş.
Öğrendim bana çocuk diyenler neden diyormuş.
İşin garip tarafı,
10 sene önce kızdığım şey,
Bugün komik.
Öğrendim.
Bana çocuk diyenler böyleymiş.
Yaş geçtikçe insanlar gençleşirmiş.
25 yaşında batan “ çocuk “,
35 yaşında gülen “ çocuk “.
Öğrendi o çocuk.
Biri senden 10, 15 yaş büyükse,
Sen ona çocuksun yeterince.
Kayıt Tarihi : 16.5.2016 03:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsanların gençlikte hayata bakışlarını irdeleyen bir şiirdir.
![Muharrem Güney](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/16/cocuklar-242.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!