Kimi çalışanlar bunu düşler.
Kendi sorumlulukları çerçevesinde yaşadıkları problemlerde,
Üstlerinden aldıkları direktiflerde bu bir tutkuya dönüşür.
“ Ben kendi işimin patronu olsam şöyle yaparım. “ derler.
“ Ona şöyle derdim. “ derler.
“ Berikine böyle ederdim. “ derler.
Hep patron olmanın renkli tarafını düşünürler.
Peki büyük sermayeli küresel firmaların bile tarih olduğu ortamda iş böyle midir?
Çalışan aylık alacağını bilir.
Peki patronun piyasadan on lira alacağı olsa.
Yirmi lira piyasaya vereceği olsa.
Bu on liranın da beş lirasını toplayabilse,
Çalışanlar şöyle düşünür: “ Ahmet’inkini Mehmet’e, Mehmet’inkini Ahmet’e.
Düşünürler mi ki patron ne yaşar yazılan her çekte.
Patron ve dolayısıyla işçiler işi kaybettiklerinde.
İşçiler alıp ceketlerini giderler.
Kalırlar kendi ev kirası ve kredi kartı borçlarıyla.
Ya patron hem bu sayılanlarla daha da vahimi biten işletmenin borçlarıyla başbaşa kalır.
Ciro edip takasa verdiği Cemi’in ödemediği çekin borcu ve daha nicesiyle.
Gelir mahkeme celpleri.
Sarkar özel hayata iş hayatının stresi.
Evde düzen bozulur.
İster bir dükkan sahibi,
İster holding sahibi,
Patron olmak kumsalda yürümeye benzer.
Hatırlayın Sakıp Ağa bir krizde: “ Elimizde ne var gardaşım. “ demişti.
Söyleyin şimdi “ patron olmak “ toz pembe rüya mı?
Yoksa bir karabasan mı?
Kayıt Tarihi : 12.1.2014 20:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şu anda bir çalışan olarak işsizim. Bu şiirde mensup olduğum çevreye değil de karşı tarafın da yaşadıklarını ya yaşayabileceklerini irdelemek istedim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!