Çam Ağacı Şiiri - Hasan Arpaci

Ben bir çam ağacı heybetim vardır,
Gölgemde canlıya hayat tanırım,
Temiz hava derler kıskanmam asla,
Kul hakkıdır derim, hemen koşarım.

Ayılar, tavşanlar, tilki, karınca,
Sarmaşık onlarla yandan Sarınca,
Bulutla birlikte rahmet olunca,
bunu da bilmezler onadır ahım.

Beni yontarsanız sal da olurum,
Arı yı beslerim bal da olurum,
yakacak bir odun kül de olurum,
Cömertliği hakkın, sözü anlarım.

Evlere kereste odaya kapı,
Beni kesen zalim Balta'nın sapı,
Odun evlerinin efsane tipi,
aslımdan gelse de kinsiz bakarım.

Kudurmuş insanın kötü nazarı,
Baltayla girdimi alttan yukarı,
Hele simdi birde motor hızarı,
Başlar katliama ona şaşarım.

Çamlar gidecek sen,kalırım sanma,
Tanrı böyle kanun yazmış aslında,
İkimizde kara toprak olunca,
Kardeş olamadık, ona yanarım.

H.Arpacı,21.09.2014,Ataşehir