Çal Kemancı Şiiri - Serpil Koçar

---

Çal, Kemancı

Çal, kemancı, bu gece de benim için çal.
Gülüşü, yüreği yaralı biri için çal be.
Bu gece bıçak kemiğe dayandı;
Oysaki en çok gülmek yakışırdı bana.
Onu da çaldılar, kemancı, onu da çaldılar.

Ruhumu çürüten bir acı, bir sancı var,
Kimsenin görmediği, duymadığı bir acı.
Çal be kemancı, bu gece de benim için çal,
Bütün tasalarıma inat sen çal bu gece.
Ben ağlayıp kadeh kaldırayım geçmişime.

Kadehimde olsun yalnızlığım ve kederim;
Mey niyetine içerim bu gece be kemancı.
Ömrüm sonbaharında yorulmuş bedenim,
Kar beyazı günlerim olmuş katran karası.
Çal be kemancı, kararan şu hayatıma çal.

Bu gece yalnızlığımla serenat edeyim,
Gözyaşlarım alkış tutsun dansımıza.
Sustuklarım eşlik etsin bu gece bana;
Sen çal kemancı, ben yüreğime sarılırım.
Dert etme kendini, biri ağlıyor diye.

Tüm duygularımı uyutayım bu gece,
İçimdeki sessizliğe sarılayım usulca.
Acılara dayanıklı biriyim ben;
Sen çal kemancı, ben son bir sigara yakayım,
Çektiğim her nefeste geçen ömrümü savurayım dumanında.
Çal be kemancı, bu gece de benim için çal.

Ve çal, kemancı, her tını yüreğime dokunsun,
Acılarımı sarıp sarsın, yalnızlığımı anlatsın.
Geçmişin gölgeleri odada dans etsin,
Ama her nota umut fısıldasın bana sessizce.

Ve çal, kemancı, son kez bu gece,
Duygularımı savur rüzgâra, karışsın yıldızlara.
Bu gece yalnızlığımın şarkısı seninle olsun,
Sabah, sessiz bir şarkıyla sarılayım kendime.