Çal Dostum Şiiri - Erkan Gümüşsoy

Çal dostum gitarında son yalnızlığımı.
Çal dostum çal,geçip giden günlerimizi.
Ve uzayıp giden ömür çizgimde son satırlarımızı.
Anlam veremediğim,anlamsız aşklarımızı meşklerimizi.
Sigaramın son nefensinde,ayrılığın son fırtını çektiğim yerde,
Çal sevipte bizim olmayanlarımızı

Bazen nasıl da şahlanıyor bir kır at gibi,
Derelerim misali çağlamakta vakit.
Elimdeki son sermayemi de aşkta kumara yatırdım.
Çal dostum kazanmak namına kaybettiklerimizi.

Elde olmayan sebeplerle, mevzilde yaralı bıraktıklarımızı.
Kalbimin en derin yerinde saklı kalan sevgililerimizi,
Ve nedensiz yere uçup giden kuşlarımızı
Çal dostum bizle yaşayan yaşamayanlarımızı.

Sonunda vuslat var diye,yaklaşamadığımız kızlara,
Adına aşk dedikleri büyülü şeyden,
Dalgıçların dalamadığı kuzuların içemediği,
Ama şiirlerin en güzel dörtlüğünde yer alan sulara,
Açılmak için,çal dostum hiç bitmeyecek şarkılarımızı

Ben çoktan aşık oldum,yeniden vuruldum.
Ve kaybettiğim kendimi bu şarkılarda tekrar tekar buldum.
Şimdi bizi yarım bırakanları değil,
Çal dostum neşemizi,ümitlerimizi

2 aralık 2005
manavgat