Kendisinden kaçıp kayıplara karışan,
Kendini bilmeyen cahille yarışan,
Boş sözleri konuşan,
Cahil insanlar.
Oturupta sohbet edilmez,
Onların hatırları sorulmaz,
Onlarla oturulmaz,
Cahil insanlar.
Bilmezler bilğili görükürler,
Sanki yanındakilere söverler,
Yaptıklarına bakıp gülüşürler,
Cahil insanlar.
Onunla bununla alay ederler,
Halbuki bir şeyler bilmezler,
Boş konuşup gezerler,
Cahil insanlar.
Bilip bilmez konuşurlar,
Kendi yaptıklarına bakarlar,
Doğru sözden kaçarlar,
Cahil insanlar.
Mustafa onları gördü,
Geçmişlerini geleçeğini sordu,
Onların teker,teker sonu oldu,
Cahil insanlar.
Kayıt Tarihi : 27.1.2012 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!