Cagrilinca Aska Divanelige

Sen varsın diye yutkundum zehir zıkkımlardan doyup kanmaları
Kör kuytu kavşaklarda sen varsın diye dolandım avundum yetindim sukuta sulh oldum
Sen varsın diye bu sür daim gün batımlarına taptazecikten günlük güneşlik günaydınları diye
Sabahların zifirine zindanına kuşlar ayıkken ağaçlar bostanlar ve ekinler uykudayken
Güzellerin uyandıran coşkusu rüyası hayali hastetindendir diye ve sen varsın diye
Her çığlığın uzak yitik soğuk ve yabancı bir yerden dünyayı kaplayıp örttüğü yapayalnızlıklara
Öksüz ve yetimler müjdesi de olsa ışığına ve sıcaklığına sığındım kara bulutların
Derin kuyuların
Yeri göğe sarsıp söken yıkıcı sarsıntıların
Dörtduvar arası dilsiz umarsız köşe bucak ıssızlıklarının
Sen varsın diye bu kumaşı karanlık ve kalın perdelere evim yuvam diye
Ve birbirinden habersiz odalara kapılara eşim, sokağım, bahçem bahtım diye
Sen varsın diye yağım bulgurum sofram sohbetinle
Ve hiç kimsede seni tanımlamayan
Anımsatmayan
Temsil etmeyen
Ve senin yerini tutmayan akransız eşgalsiz girdaplara kapılmışlıkların vebaline kefil
Yutkundukça sesin soluğun kesildiği acılar içinde insanı cayır cayır yakıp kavuran
Çalkantıların
Çarnaçarlıkların
Kifayetsiz künyesiz deşen dağlayan buruklukların
Gah derin kuyular kucağında çisil çisil yağmur oluklarından damla süzerek
Gah dağlar yücesinde kar buz ayaz dilimleri kesip doğrayarak senin sisli hayalini çekip çağıran düşünü
Aşk iksirinden içtiğim kandığım doyduğum derman bulduğumsun işte,
Olanca ömrüme,
… insan yurduna konup göçen delisine divane avareliklerin

Ekim/23