Ağaca yaslanmıştım deniz kıyısında kulağımda hafif bir
Dalga sesi birazda insanların sesi bana ilham vermişti
Bişeyler yazmaktı benim amacım insanları izleyerek
Şöle bi baktığımda bi grup denize giriyor bi grup oturmuş
Ailesi ve yakınlarıyla sohbet ediyordu
Kimiside oturmuş tek başına denize girenler izliyordu
Bazıları ise sıkılıyordu neydi onu sıkan şeyler diye merak ediyordum
Onca kalabalığı seslerin ve renk cümbüşünün iç içe olduğu yerde
Çocuklar sahilde koşturuyorlardı birbirlerine kum atmaya çalışıyorlardı
Ben onları izliyordum o vakit
Çocuklar vazgeçilmezler içinde olan gürültülü kalabalık topluluğu
Ve mutluluğun simgesi olan çocuklar
Onlar kadar mutlu olabilir miyiz acaba yaşımız kaç olursa olsun
Ve onlar gibi koşabilirmiyiz ayaklarımız üstünde durabilir miyiz
Her düşüşümüzde tekrar kalka bilir miyiz acaba bunu düşündükçe
Cevap bulamıyorum ama ne güzel şeydir çocuk olmak öyle değil mi?
Son zamanlarda gece ve sessizliği dinler oldum
Dinler oldum kendimi kendi içimdeki sesi
Düşüncelerimi sözlü yazıya vurabilmek için
Birde bunun yanı sıra kendimi ve hayatı daha çok sever oldum
Yazdıklarıma daha bi anlam mana katmak için göz yaşlarımla süsler oldum
Aşklar vardır birbirini üzen yıpratan ağlatan
Aşklar vardır birbirini mutluluktan uçuran pembe hayallere kaptıran
Nice aşklar vardır birbiri uğruna ölümü göze aldıran
Nice aşklar vardır bir bedende iki ruh taşıyan
Bizimkisi hangisiydi diye sorardım kendi kendime
Heves miydi gerçek olan yoksa gerçekmiydi heves olan?
Sevmek mutlu olmak iş sahibi olmak hayatın gerçeğiydi
Ama gel görki güzelim sen bunları ayırt edemedin
Beni kendine bağladın sözlerinle bakışlarınla
Hep kendi düşüncelerini hayatın ön planına koydun
Huzur mudur insanı mutlu kılan yoksa mutluluk mudur insanı huzurlu kılan.
Gelin biraz şöle bi düşünüp konuşalım bu konuyu sizlerle tartışalım sizlerle.İnsan oğlu yani bizler mutluluğu da huzursuz bi ortama çevirme gücümüz var.Bu insanın kendi doğasından kaynaklanan bi olgudur.Bazen insan mutlu olmasını bilemiyor.Ne yazık ki bu demin sölediğim şey hayat denen gerçeklerin içinden gelen bi gerçek üzgünüm bunu şimdi sizlere sölerken.Evet biz insanlar bazen mutlu olmayı beceremiyoruz.Yani demek istediğim şey mutluluk biz o kadarda uzak olan bişey değil ki? Haksızmıyım.Şimdi sizlere kendimden örnek vericem.Şu anki halim kucağımda laptop ve kulağıma hoş gelicek bi tonda müzik dinlerken yazıyorum.Ve ben bundan mutluyum.Neden nasıl diye sorular bana yönelticekseniz ise size şölede bi cevabım var.
Ben bunlarla mutluyum diyebiliyorsam.Ben mutluluğu ve huzurlu bi ortam yaratmışım demektir.Yani huzurlu bir ortam yaratmak kendimize çok zor bişey değil.Mutluluk ta zaten arkasından gelir emin olun ki gelir.Mutluluk illa evlenmek aşık olmak vs.. değildir ki? Mutluluk yaşadığın anın kıymetini bilmektir.Bu bazen huzursuz bi ortamda da olabilir.Yani kavga gürültü içinde de olabilir.Ama o huzursuz ortam içinde bile huzurlu ortamı yaratmak bize düşer.Haksız mıyım?
Kimin derdi var yada sıkıntısı varki diye bi kavram yoktur hayatta.Herkesin bi sıkıntısı derdi vardır.Önemli olan o sıkıntılı anlarda biraz bencillik yapıp kendimize huzurlu mutlu bi ortam yaratabilmektir.İnsandan insana değişir bu dediklerim.Herkes benim gibi müzik dinleyerek yapmaz.Kimisi kitap okur kimisi odasına çekilir yalnız kalmak ister kimisi dışarı çıkar oturduğu semte gezmek ister.Kimisi de hiç birşey yapmaz oluruna bırakır.Ama kimisi vardır ki o olumsuz ortamda yani huzursuz mutlu ortamın içinde bi yere kaçmadan kalabalık yada iki yada üç beş kişinin ortasında kendisini içten teselli ederek dimdik durabilir.
Böle yapan insanlar hem kendisine hemde çevresindeki insanlarada huzurlu mutlu dolu bi ortam hazırlamış yaratmış olur.Umarım nedemek istediğimi ne anlatmak istediğimi sizlere yazımla yansıtabilmişimdir.
Seni tanıdığım da ilk anlamlı olan bakışlarına vurulmuştum
Sonra gülümseyen o sevimli yüzüne her bakışımda sana
Ve güzel bütünlüğün içindeki senle ilgili olan hayallerime aşık oldum
Tabi baş rollerde sen ve ben oynuyoruz
Sonra ise evleniyoruz mutlu bi yuva kuruyoruz
Hatırlar mısın bi meydan vardı küçük bi meydan dı ama çok güzeldi
Birde tam ortasında bi palmiye ağacı vardı solunda da deniz kıyısı vardı
Palmiye ağacının etrafında o yuvarlak alanda banklar vardı
İnsanlar gelip oturulardı dinlenirlerdi
Ne kadar güzel olurdu değil mi insanlar gelince banklar dolunca
Yeşillik midir kuşa aşık olan yoksa kuş mudur yeşilliğe aşık
İnsan mıdır dünyaya aşık yoksa dünya mı insana aşık
Kuşu aşka getirip öttüren yaşamın devam etmesi midir
Yoksa hayatın yaşamın insanların var oluşu mudur
Bence hayatın gerçeğidir var oluşudur
Gecenin karanlığıydı beni korkutan
Ve sessizliğiydi beni ürküten
Ne yapçağımı bilmiyordum
Öylece duruyordum köşede
Çömelmiştim ellerimi diz kapaklarımın
Göz yaşlarımla süsler oldum satırlarımı
Her satırda bi ayrı üzüntü oldu artık
Biliyosun senla ayrıldık
Üzülmeyi yasakladım artık kalbime sevmeyide
Gözlerimede artık yasakladım etrafa bakmasını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!