Kimsesizlerin sığınağı nedir?
Nedir bu manasız derin azap?
Yalnız bir insan, altında bir sedir,
Sanki damarında kan yerine kezzap.
Bilmiyorum, bu nehir nerede son bulur?
Hiç bitmeyen bir su bulunur mu dünyada?
Sen istersen saatler de durur.
Kalır suretin kırık bir aynada.
Ey kimsesizlerin kimsesi!
Bu zamanın aşka var mı hala hissesi?
Yükseliyor gürül gürül dalgaların sesi,
Uyandırır mı acaba bu çağlayan, en hissizi?
Huzursuzluk huzuru bekliyor,
Korkular korkuyu,
Öfkeler ise nefreti besliyor.
Ovuşturuyor ellerini dipsiz bir kuyu.
Şahıslar bir kar tanesi gibi eriyip gidiyor.
Savaşı kazandın ey hilkat!
Sayende en güzel çiçekler soluyor.
Arsız sevincine sevinçler kat.
Bu çağlayan alıp götürdü ruhumu benden.
Hani nerede bu umudun fırtınası?
Kalp ağrısı eksilmiyor bedenimden.
Hani nerede bu hastalığın devası?
Bir bilinmez, iki bilinmeze karışıyor.
Dualar duaları besliyor,
Nankörler ise nasipsizleri...
Bir nehir akacağı denizi bekliyor.
Kayıt Tarihi : 2.4.2020 16:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
