Faydası yok artık., güneş doğsa ne çare.
Bahar geçti, yaz geçti, ömrün kışı seçti.
Kalbim kırık kırk yerinden
Nafile, gönlüm yalnızlığı sevdi.
Damla damla akıyorsun gözlerimden
Karışıyorsun gecenin ayazına
Karına, karanlığına, yalnızlığıma..
Bir avuç dolusu hüzün oluyorsun
Açılıyorsun ellerimden dualarıma
Geceye teslim ediyorum seni
Uyu ve bir daha hiç uyanma
Ey! İçimde ki kutlu sevgi.
El ayak çekilince sızlar ciğer değil mi?
Neyse ki..
Yarama basacak bolca gözyaşım var.
Uyu ve sonsuza kadar hiç uyanma.
Hoşça kal!
Seni emanet edip karanlığın ve aydınlığın sahibine
Gdiyorum sokakları ayrılık kokan aşıklar ülkesine
Sarılıp düşlerimin ayasında ki yalnızlığa
Bir veda busesi konduruyorum kimsesizliğimin alnına.
Tüm umutlarımı yaktım, üşümüyorum artık.
Düşmüyorum düşlerinin kıyısına.
(Severken de ayrılırken de bahanelerin arkasına sığınmayacak kadar, adil ve onurlu olmalı İnsan.)
Dilruba 04 Nisan 2014 Cuma /17:20
Emine GençKayıt Tarihi : 4.4.2014 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yarına umutla bakılmalı,zaman her şeyin ilacıdır.
çağlayan yürek sesinizi kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (2)