Çağdaş Öztürk Şiirleri - Şair Çağdaş Öztürk

Bir adam var, çok kızıyorum
(Bu şiiri kızgınken yazıyorum)
Gâvur!
Murphy midir nedir adı!
(Adı tam bilinmeyenin olmaz soyadı.)
Dedikleri bir bir çıkıyor adamın

Eskiden olsa sevinirdim de 54 oldu yaş
Aşk başa düştü, yaralandım arkadaş!
Ne yol perdelenmişti ne de vardı bir ikaz
Kaldıramam! Aşka edilmez ise de itiraz;
Şikâyetçiyim. Arzuhalci öyle yaz!

İyice yorulmuş olduğum anda:

Donmaya yakın bastıran uykunun baskısında iki gözüm,
Ara sıra geçiyor özüm;
Yumsam uyuyacağım belki mahşere kadar.
Biliyorum, sorgu melekleri kabrime uğrayacaklar

Bazı şeylerden vermek için haber
“Rabbimiz buyurdu ki; ” dedi peygamber:
“Dilersem gündüzü gece, aşikârı bilmece
Düzü eğri, yanlışı doğru yaparım;
Sizler de böyle dilediğiniz sürece.
Olanları öyle olduran

Döngü:
Yaranamam sana aşkım
İçsem bile her gün zıkkım
Lakin bitmez sana tutkum
Sende tutuk kaldı nutkum.

Pazarda satılsaydı insanlık
Neyin yanında yer alırdı?
Neyle tartılır, kaça satılırdı?

Parası bol olanlar
En iyisinden

İlerlemek kolay değildir;
Onun içindir ki
“Arpa Boyu” bir ilerleme ölçeğidir.

Arpa, farklı topraklarda farklı uzar
Bu, boydaki kesinliği bozar

Yarasına her zaman merhem olursan
Uğrunda hastalanıp verem olursan
Ona helal ellere haram olursan
Aslı’dır her bir kadın Kerem olursan

Onu sevip övmede mahir olursan

Büyümeden ölenler gördüm,
Büyürken ölenler gördüm
Büyüyüp ölenler gördüm
Büyük ölümler gördüm
Büyüklerin ölümlerini gördüm
Doğan ve olanın tümü gibi

Anamın dizine uzanmışçasına
Boylu boyunca uzanmışım vatan toprağına.
Başımdan uzaklara uçmuş miğfer
Komutan kesin kızacak bu sefer!

Azıcık aralık kirpiklerim