Büyümek Acımakmış Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Gözlerimden düşmemek için çaba sarf eden bir damla gözyaşı gibiyim yüzüm aynalara yabancı
İstemsiz gelgitlerle dolu hayatım
Yalan hayatların yalancı iz düşümünü yaşıyorum
Dilimde ucundan yanmış sigara
Gözlerimde kilitli acılar
Yummak istesem de tüm yalanlara gözlerimi
koynuma giren ihanet dağıtıyor tüm masumiyetimi
Çarmıha gerilen anılarımın dünlerinde çocuk masumiyetimi bırakıyorum bir kanlı çarşafa

Bir gecede insan büyür mü
Bir acı da bu kadar yıkılır mı
Şimdi yorgun ellerim diğerini tutuyor
Uykusuz gözlerim birbirine bakıyor
İçimde bir kız çocuğu ağlıyor
gecenin ar damarı yırtılıyor
Bekaretini kaybetmiş bir bedeni sürüyor postum
Etim kemiğimden ayrılıyor
Hayallerim bir bir kanlanıyor
İşte o gün büyüyorum
Büyümeyi ben istemedim ki anne diyemiyorum

Büyümek acımakmış büyümek kanamakmış
Aynadaki suretimden utanıyorum
Ansızın aralanıyor hicap duvarlarımın demirden kapısı
Senin suçun yok diyor ince ama keskin bir ses
Senin suçun yok çocuk