Büyüme Çocuk Şiiri - Nihat Eren

Büyüme çocuk, kırılır kolun kanadın
Kelebekler gibi uçamazsın
Ellerinden kayar uçurtmaların
Salıncaklarda rüzgar bulamazsın

Çakılır ayakların bir Ferhat dağında
Akşamlar biter mi hasret durağında
Eriyince takatin en körpe çağında
Mavi kaydıraklardan bir daha kayamazsın

En tutkulu yerinde sürerken bir oyun
Terk eder bel bağladıkların
Birden lal olur etrafın
Kuş seslerini artık duyamazsın

Bitmeyen cümbüş ansızın biter
Herkes bir gün dağılır gider
Gözlerine yabancı bir karanlık siner
Yeşil parklarda kimseyi bulamazsın

Sen vadilerde savrulan Körebe
Gözlerini açınca biter ömrün
Saklambaç oynarken kaybettiğin
Sevdiklerini artık bulamazsın

Dizlerin kanarsa kalkarsın, ancak
Yüreğin kanarsa davranamazsın
Bulunur yine kaybolan oyuncak
Kaybettiğin umutlarını bulamazsın

Masal bildiğin dünya korkuludur
Ceylanlar ürkek, çakallar mağrur
Hayaller kararır, rüyalar kabus olur
Bir daha toz pembe göremezsin

Elma şekerin pamuk şekerin
Horoz şekerin çubuk şekerin
Zehir olur bütün lezzetlerin
Lokmalar boğazında dizilir

Perdeler çekilir, maskeler düşer
Kubbeler devrilir, meşale söner
Etrafını saran melek, Şeytan’a döner
Sığınacak bir mabet bulamazsın

Geçmek nedir bilmeyen günlerin
Ufacık gövdende delişmen yüreğin
Saadetle kaplı, kat kat bahçelerin
Büyüme çocuk sebebin var