Burda Şiiri - Nilgün Sezer (Rüzgar Meleği)

İşte yine buradayım yıllar sonra.
Nedenini anlıyamadığım bir kayboluşun sırrı burada yatıyor.
Tam burada batmıştı,enkazı suyun altında.
O anladımı neler olduğunu acaba?

Son anda neler düşünmüştü? Yok oluşu hissettiğinde.
Canı yandı mı onunda benim gibi dersiniz?
Yıllardan beri hala inanamadığım bu yok oluşun şoku.
Sardımı onu da bu bitmeyen kapkara boşluklar?
Bir kara kutu var mıdır burada da?

Peki duymalıyım son sözlerini.
Canım daha fazla yanmaz mı? acımaz mı yüreğim?
Oysa yıllar önce battı bu gemi, aynı titanik gibi.
Ta dibine gömüldü okyanusun.
Biliyorum işte tam burada.

Eskisi kadar acımıyor belki de canım.
Düşünmediğim zamanlar çünkü çoğunlukta.
Öncesinde ise çıldırmaktan korkmuştum.
Dayanılmaz gelmişti acı tazeydi kanımda canımda.

Sonra bir hissizlik sardı her yanı bir yabancılaşma.
Kendim miydim yabancı kalan tam bilemiyorum ama.
Tepkisiz bir kabulleniş oldu zamanla.
Ama her yıl yinede uğradım buraya.
Acılarımı dağlamaya…

Mutlu anıları unuttum önce yada onları da attım okyanusa.
Upuzun bir halat gibi yığıldılar onlarda yanına usulca.
Ve hep battığı yere geldim ama dalamadım yanına.
Kaç yıl daha lazım bilmiyorum cesaretimi toplamaya.

Biliyorum dalmalıyım tutup çıkarıp atmalıyım kalan ne varsa.
Yoksa hayalet bir gemi kalacak hep o masmavi suda.
Dalacağım şimdi…
Evet şimdi dalıyorum sonunda.

Mavi değil kırmızıya dönüşüyor su ve,
bir ses var gittikçe yükselen.
Bir şey vuruyor güm güm diye…
Ve bölüm bölüm koridorlardan geçiyorum.
Her yer kırmızı…
Buldum ta dipte maviye çalan bir enkaz var.

Tanıdım bu benim aşkım, darmadağın pas içinde.
Yeter görmek istemiyorum artık,
Nedenini oda bilemez, kalbimden tutup beni çıkarın…
Kalbimden beni çıkarın…