Burcu Karakaya Şiirleri - Şair Burcu Kar ...

Çok düşündüm neden bu kadar engel
Çaresizliğe düştüm de
Hep sen çıkardın beni bu cehennemden...
Hiç yaşanmayan duygular
Alışık olmadığım bir maske
Çıkarmak için can atan bir beden

Sensizlik çekiyorum bu sonbahar akşamında,
Gözlerimi yakıyorum her sensiz kalışımda,
Ben ki hep kıskanırdım o sıcak şömineyi,
Şimdi tutuştu kirpiklerim gözlerimin ateşinde.
Elimdeyse bir şişe kanyak,
Yudum yudum sensizlik içinde,

Gözlerindeki mısralardı,
Ateşin en güzel renklerindeydi A.Ş.K...
Beyaz çiçekler kokuyor,
Kollarının o en güçlü ve
En ürkek sarışlarında...
Koca bir çınar devirdi,

Bir arkadaşlık hikayesi,
Merhabayla başladı,
Ufuk'tu adı,
Dertliydi yüreği,
Ürkekti sözleri,
Kısıktı gözleri!

Aslında haykırırcasına bağırmak istiyorum çelişkilere dolu bir yığın, bir zincire esir nöbetlerde.. çıkışı nokta kadar küçük bir Işık bulsa galeyana gelecek fikirlerim.. Asıl olan ne diye atlarsam göğün en ücra yüksekliğinden, intihar sanılan bir eylem gerçekleştirecek gerçekliklerim.. Aslolana.. Tanrı'ya olan göbekbağım kopmasın diye isyana olan sadakatsizliğim tükenmek bilmeyen.. Bir çocuğun gözlerindeki en derin rengi soldurmadan, açılan avuçlara birikmiş tozu dumanı, birbirine katmak isteğim..
Sorularımın soru işaretlerine bir ataç daha attım.. Geldiğimiz -kadar- saflıkla gidemeyeceksek, neden kirlenmek için bu kadar hızlı koşmalar..İnce narin bir dala kondurulmuş kuşlar gibi şakırken, ayağına ağırlık bağlanmış kedi gibi korku dolu tırmanışlar..Neden derinlerde saklanılan gize tutturulmaya çalışılan asker nöbetler..
Sevdanın kırılmaya çalınan mayası, bir gömlek ateşinde bozulmuş..Zevkin sefası kan kırmızı..
Asolan "aşk"a ihanet eden zihin, düşsel girdabın tam ortasında yelken tutuyor..Fırtınanın korkunç girdabı alsa götürse denilen bir zaman dilimi besbelli.. Sonrasında doğacak güneşe gebe gerçekler..

C. Burcu Karakaya

Bir fısıltı duyuyorum
Rengini bilmediğim tuhaf bir okyanusun içinden...
Beni konuşuyorlar
Mutluluk meyvelerimdi biriken
Bir balık aldı onu benden
Daldı tekrar derinliklere

Usul sul ilerliyordu,
Birkaç damla yaş,
Hafifletmek için yanlızlığını bedenimin.
Gözlerimi her buluşunda masum gözlerini
İliklerime işleyen aşk pınarı
İlk dansını yapıyor abis renkli bulutlarda.

Yaşanan onca şeye rağmen,
Hani insanı yaşama bağlayan,
Tükenmez duygular vardır...
Ve güzel anları hatırladığında,
Ya da rüyana girdiğinde,
En güzel rengi anımsatır benliğinde,

Yine mutluluk akıyor iliklerimden
Özgürlüğün tadını yeniden hissettim...
Kimsenin olamadım, kendimin bile değil,
Neyim, nerdeyim, neye nedenim bilemedim.
Toprağımın kokusu sardı yüreğimi,
Karşıyaka, Alsancak, Çeşme, İzmir'im...

Gürültü ve patırtının ortasında
Sessizim...
Herkes aynı, herşey aynı
Değişen yıllar, değiştiren zaman...
Yine başladık ve biliyorum
Yine bitecek