Burcu Karakaya Şiirleri - Şair Burcu Kar ...

Uykudan uyanmaya zorunlu düşler,
Ütopik zincirleri kırmaya kederli gönüller.
Sevgiyi kırmızı okyanusta,
Sessizlikle zehirledim bu gece.
Şehir karanlık zindanlarda pusuda şimdi...
Kör gözlere mum yaktım da,

Dağların fay hatları arasından süzülen,
Özgür bir nehirim şimdi...
Güvendiğim kollara akıyorum cesurca..
Tek bir yerde son buluyor
Mutluluk ve huzur...
Şefkatle su veriyorum tüm doğaya

Ey sevgili,
Nedendir sana bu kadar yakınlığım! ...
Nicedir,
Duygularımın mantığımı kamuflajı! ...
Nedendir,
Kalbimde büyüttüğün papatyanın

-Seni hiç tanımadım-

Yelken açtık yağmurda,
Meltem esiyor,
Teninin en narin yerinde...

Zamansız, apansız,
Kocaman bir ormanda,
Kayboldum şimdi...
Tazecik bedenlerin dans ettiği,
Güzel aşk melodilerinin bestelendiği,
Eh tuhafım şimdi...

Geçmişin kırık çizgilerini,
Birleştirir oldu beyinler.
Kalbe ortak duygularla koşuda şimdi! ..
Kirleri arındırmaya çalışan sözcükleri,
Lekeler kolay kolay bırakmıyor,
Gün geçtikçe onu arıyorum...

(O kendini biliyorrrrrrr.........)

Bilmediğim bir dünya açıldı,
Beklemediğim bir zaman tünelinde,
Cılızdan bir ışık çarptı gözlerime,
Olmasını beklediğim renk mor ve tonları,

Bu bahar mubarek saydığımız,
Tanrıya yakın olmak adına yaşanan bir ayda,
Dileklerim kabul olsun diye dua ederken,
Çılgın bir birliktelikti,
İstenen, geç farkedilen...

Kalbimin sesini duyuyorum
Duyuyorum da ben ayakta uyuyorum
Karşımda sesi çıkmayan bir yabancı
Ben de ne dediğimi bilmiyorum

Uzun zaman önceydi

Birbirine aşkla bakan gözlerden
Koptu geldi ateş...
Kızgın çöllerde esen rüzgarın
Savurduğu kum tanecikleri gibi sevgi
Dağıldı çöl boyu
Serap a hasret kuruyan dudaklar...