Buralarda birşeylerini unuttuğunun farkında mısın,
Her nefes aldığımda aklıma üşüşüveren,
Ellerime değen her bir kahırda,
Dudaklarımın aradığı son busen,
Ve ne yazık ki,
Her napoliten türküde hissettiğim “sen”...
Buralarda bir koku, bir hayat unuttuğunun farkında mısın,
Ve ellerimin titreyişlerine yeni bir neden olduğunu,
Hatta bir kasım yağmuru ile ilk geldiğinde,
Yüreğime bir deli sevdâ tutuşturduğunu...
İstanbul’a ilk kar yağdığında yoldaydım,
Sensizlikten dönüyordum, ellerim zaten buz gibiydi,
Uykularım kaçtığında sen benim yanımdaydın,
Gerçekte olmayan ve olamayacak bir sevdâya atarken beni,
Sen beni anlamadın...
En son günden birşeylerini bende bıraktığının farkında mısın,
Hatta verdiğin son busende gideceğini anladığımı,
Olmayacağını anladığımı,
Yanımda olduğunu hissettirdiğin her an,
Bende bir şeyleri yaktığının farkında mısın,
Bir şeylerini bende bıraktığının farkında mısın?
04.Şubat.2001
Saat: 02: 00
İstanbul
Kayıt Tarihi : 29.3.2002 00:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!