Güle güle babaanne
Geldiğin yere döndün işte
Güle güle.
Değil mi, Talakacı'nın ardından
Göçüp gitmemiş miydin dünyadan
Benim birinci günlerim pazarla başlar. Gavurun pazarda bile azamadığı bostandaki korkuluğumuzun bile korkuttuğu zamanlar. Sol böğrümde anam anam künde künde bir "İnce Sızı" var:
At pazarına gidip at aldım. Atımı seher vakti altından nalladım. Sevincime de gümüş mıhlarla nalça çaktım. Gün değer değmez işte benim böylece kara kızıl tenime: ateşler içinde terli yatağımdan fırladım ayağa kalktım. Kanatlarım uzadı uzadı uzadı.. Ennihayet en yukarıdaki müntehalara giderken gördüm ki dalları basmış kiraz. Bu yüzden çocuklarımın dokuyacağı gömleğimin kendirini hep kendi ellerimle ektim. Tekstil firmalarını böylece fitil etmez miyim? Ettim. Çünkü benim 1917'de ölmüş ölmüş de beni kurtarmış Üyüklü Topal Osman Atatürk atam var. Gitmiş de ölüsü bile gelmemiş yatırım var. Çünkü benim onun Sivas İslâm Kongresine bir hızlı tatarla gönderdiği sımsıcak mezarım var. Çünkü ben cumhuriyet çocuğu son kesenim: Almanı İngilizi Fransızı. Çünkü ben yamalı donumla, bitli başımla Ulus'tan kovulan sazı kırılan kör Veyselim. Çünkü ben İstiklâl'de vuruldum duymazım, gıcılayan aylarca kağnıyım.
Ve ben bazen tek
Gül,
Keşke düş olsa
Çığlıklar içinde
Gün be gün ölüyor
Ve o nasıl bir çığlıktır
Temmuz güneşi doğuyor.
Alıp kaçırdı rüzgâr seni bağrımızdan
Varlığın göz göz aynamızda kaldı
Savurdu rüzgâr canevimizin taşını toprağını
İçerimizde bir duman bir çığ kaldı.
Tahtadan bedenin uzanırken karanlık şehre
“Hohlayarak buzdonu camda gözdeliğini açtım.”
Bunun ismi fırtanı olmalıydı. Hiç böylesine dokunmamıştım. Bu fırtına hiyeroglifi, karanlık binlerce (u) sesli çizgiler olmalıydı. Öyle bir (u) ki tarihe karışmış nice yeraltı medeniyetinin o ani kırılmalarından bir bileşimdi sanki.
Buraya geldim ve bunu bir kaç gün içinde hemen anlayıverdim. Gördüm onları. Bu yeraltı tirene, bu dolaplara ve bu karanlıktan çıkan mort ışıklı negatiflere Yeraltı Yaratıklarının sürgünleri dolup dolup boşalıyordu. Onlar çoktan çürüyüp toprak olmuşlardı ama, can verirlerken ve can verdikten sonra çıkardıkları o korkunç ses; onların tekrar şimdiki zaman zarına yaklaştırılmalarının sebebi olmuştu. Bu Yeraltı Yaratıkları farklı farklı tonlarda beyaz rengin sayısız karanlığında siluetlerini koruyabilmişlerdi yine de. Bizler onların çeşitli şekillerdeki canavarca görünürlükleri üzerine flimler yapıyorduk. Bizi, korkutmalarını istediğimiz ânlarda, onları kutu'landıkları yerlerin ta uzağından bile durdurabiliyorduk. Refah Toplumunu yaşatmakla iş bitmiyordu. Fantastik Üretim ve Tüketim Teknikleri bulmak lazımdı.
Ey saf nefesi ilk boğulmanın
Ey çiçeği burnunda masum
Hüzün çağı değil çağın
Feryadı çığlığı bırak
O şaşkın gözlerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!