Bundan sonra, Kimseyi inandıramaz kendin ...

Ne kadar bozsak aklımızı birbirimizle
Bu kader o denli bozuyor niyetini ikimize..

Alınyazımızda imla hatası ayrılık
Noktasına virgülüne dokunmadan bize hüzün söyleten..

Birbirimize dokunduğumuzu en son gören duvarları katletti gece
Sırf bırakmamak için ardında iz..

Taştan değildi kalbimiz
Yinede sıksak çıkarırdık mutluluğu
Dişini sıksan, belkide gerçek aşkı...

Birlikte yaptık aramızdaki imkansızlığı, özenerek gerçek denen hayatın hilelerine.
Birlikteliğimizle işlettik birbirimizi.
Şimdi,
Devretme vakti yeminleri,
hayatımıza yeni girecek olan kişiye,
Aşk içinde..

Bir daha bu kadar sevebilir miyim bilmiyorum.
Bir kez daha birini terkedebilir misin, onuda..

Geçtik birbirimizden,
bir hiç yüzünden..
Şimdi;
Bir başkasına çıkacak bir yol bulmak için geçmeliyiz içimizden
ve belkide
kendimizden..

Gözümüz başkasına kayabilir
Özümüz' ün kayabileceği kadar boşluk yok aramızda..

Bundan sonra;
Kimseyi inandıramaz kendine Aşk.
Kime seni seviyorum desek
Tokat gibi çarpar suratımıza ikimizi..

Gereksiz bir ayrılığa, gereçsiz yakalandım.
Boğazıma kadar yokluğuna battım.
Herşeyi sen sandım
Her Sen sandığımda aslımı bıraktım..

Artık;
Müsvedde bir atığım.
Karalanabilecek yerim yok.
Boşluğum bile boşluğunla dolu.

Sana bu satırları gidip gelen aklımla yazıyorum.
Sana gidip, Aşka gelen bir akılla..

Sen bu satırları muhtemelen beyinsiz okuyorsun.
Zira;
Birazcık aklın olsa yanımda olurdun..